ΤΟ ΠΕΡΙΑΣΤΙΚΟ ΔΑΣΟΣ ΑΝΔΡΕΑ ΣΥΓΓΡΟΥ

 

ΤΟ ΠΕΡΙΑΣΤΙΚΟ ΔΑΣΟΣ ΑΝΔΡΕΑ ΣΥΓΓΡΟΥ

 

«Tην αποθέωση του Αγίου Πνεύματος, διάλεξα για έναν περίπατο, στο μοναδικό δάσος της Αθήνας. Το κατάλοιπο του φυσικού τοπίου της Αττικής των περασμένων αιώνων, όπως αυτό διασώζεται έως σήμερα».

 

Θεόδωρος Γκούμας. 

 

 

 

Με τα γοτθικά οικοδομήματα και την εξοχική κατοικία - με παρεκκλήσι, του Ανδρέα Συγγρού (1830 – 1899) και της συζύγου του Ιφιγένειας Μαυροκορδάτου (1842-1921). Την έκταση που αρχικά ήταν τσιφλίκια, αγόρασε το 1881 ο Α. Συγγρός, από Άγγλο αρχαιολόγο. Το τοπίο είναι κάτι το μοναδικό. Σε υψόμετρο 240-300 μέτρων και με έκταση που φτάνει τα 950 στρέμματα, εκτείνεται μεταξύ των Δήμων Αμαρουσίου (στο ύψος του ΚΑΤ), Κηφισιάς και Μελισσίων. Είναι χαρακτηρισμένο από το Δασαρχείο Πεντέλης ως τοπίο ιδιαιτέρου φυσικού κάλλους και ανευρέσεως αρχαιολογικών ευρημάτων.

 

Αφήνοντας το σχετικά μικρό παρκινγκ, εισχώρησα στο Δάσος Συγγρού που αποτελείται κυρίως από: πεύκα, πουρνάρια, αγριελιές και σκίνα. Ενώ σποραδικά συναντάς: κυπαρίσσια, βαλανιδιές, χαρουπιές, κουτσοπιές, ευκαλύπτους και δάφνες. Τα δένδρα υδροδοτούνται από φυσικές πηγές και γεωτρήσεις, που διοχετεύουν τα νερά τους σε δύο λίμνες και ένα γραφικό φυσικό δίκτυο άρδευσης, αποτελούμενο από αυλάκια, χείμαρρους και βρύσες. Οι δρόμοι και τα μονοπάτια διάσπαρτα, στο φυσικό τοπίο και κάπου-κάπου ξέφωτα, όπου οικογένειες και μεγάλες παρέες από νέους ανθρώπους, ζευγάρια και παιδιά, λιάζονται κατάχαμα.

 

Ενδιάμεσα λιγοστοί ηλικιωμένοι, καθισμένοι σε πέτρινα παγκάκια. Καροτσάκια, ποδήλατα παντού καθώς και ομάδες ανθρώπων που κάνουν γιόγκα υπό τους ήχους τεράστιων γκόνγκ. Όλοι φαίνονται να απολαμβάνουν την φύση, που σαν κρυμμένο μυστικό βρίσκεται κυκλωμένη από το αστικό τοπίο. Δίπλα ακούγεται η βοή της Λεωφόρου Κηφισίας, που θυμίζει ότι βρισκόμαστε στην Αθήνα, αλλά πιο μέσα, πίσω από τις συστάδες των δένδρων, υπάρχει αδιατάρακτο το βασίλειο των Αναβρύτων. Ανάβρυτα λέγεται όλη η περιοχή εδώ και έξω από το δάσος, από το «ανάβρυτο» που ονομάζεται κάθε πηγή. Και επειδή στην περιοχή υπήρχαν πολλές πηγές, έτσι ονομάζεται: Ανάβρυτα.

 

Αλλά πέρα και πάνω από την φαντασία είναι τα γοτθικού ρυθμού οικοδομήματα, που βρίσκονται ανακαινισμένα και λειτουργικά στο Δάσος Συγγρού. Κύρια, η Έπαυλη (1872-1873), έργο του αρχιτέκτονα Ερνέστου Τσίλλερ (Ernst Moritz Theodor Ziller 1837 – 1923). Το αντίπαλο δέος των θερινών ανακτόρων, του βασιλιά Γεωργίου Α΄, στο Τατόι. Ένα επιβλητικό αρχιτεκτόνημα. Τριώροφο κτίριο, με έντονα γοτθικά στοιχεία, όπως τόξα στα παράθυρα, πύργους και πολεμίστρες. Πρόκειται για την εξοχική κατοικία που έχτισε και πρόσφερε ως δώρο στην γυναίκα του, ο διάσημος εργένης Ανδρέας Συγγρός. Πλαισιωμένη από αμαξοστάσια, έναν αλευρόμυλο, ένα ελαιοτριβείο, και από εργατικές κατοικίες.

 

Παραδίπλα, το Παρεκκλήσιο του Αγίου Ανδρέα, προς τιμή του ονόματος του ιδιοκτήτη του, έργο κι αυτό του Ερνέστου Τσίλλερ. Ο ναός αυτός αποτελεί την μοναδική ορθόδοξη εκκλησία της Ελλάδας, που έχει γοτθικό ρυθμό. Δεν θα γίνει ποτέ γνωστό, εάν η χρήση του συγκεκριμένου ρυθμού για το μικρό ορθόδοξο ναϋδριο του Αγίου Ανδρέα, υπήρξε επιθυμία του εθνικού ευεργέτη ή επιλογή του διάσημου αρχιτέκτονα. 

 Είναι γεγονός όμως πως το ζευγάρι του Ανδρέα και της Ιφιγένειας, έζησαν 25 ευτυχισμένα χρόνια μαζί, ζώντας και στην Έπαυλη με το παρεκκλήσι και το θαυμάσιο δάσος της. 

 

Όπως επίσης, μετά τον θάνατο του Α. Συγγρού, η χήρα συνέχισε να χρησιμοποιεί για περισσότερα από 20 χρόνια την επιβλητική οικία. Μέχρι τον θάνατό της, που κληροδότησε στην τότε Ελληνική Γεωργική Εταιρεία (τον πρόδρομο του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών). Προκειμένου να ιδρυθεί σχολή κηπουρικής, πτηνοτροφίας, μελισσοκομίας, σηροτροφίας, και κτηνοτροφίας. Με αποστολή την εκπαίδευση «καλών γεωργών και κηπουρών».