ΤΟ ΠΑΛΑΙΟ ΠΑΛΑΤΙ ΤΩΝ ΒΑΣΙΛΕΩΝ ΟΘΩΝΑ ΚΑΙ ΑΜΑΛΙΑΣ

 

 ΤΟ ΠΑΛΑΙΟ ΠΑΛΑΤΙ ΤΩΝ ΒΑΣΙΛΕΩΝ ΟΘΩΝΑ ΚΑΙ ΑΜΑΛΙΑΣ

 

«Mια ιδιαίτερη βόλτα είχα αυτό το Σάββατο. Στο μέρος που γράφτηκε η ιστορία των μετεπαναστατικών χρόνων, στην Ελλάδα. Στο πρώτο βασιλικό παλάτι. Την κατοικία του βασιλιά Όθωνα και της βασίλισσας Αμαλίας, στην Αθήνα από το 1836 ώς το 1843 Στο νούμερο 7 της οδού Παπαρηγοπούλου, (στην ανατολική πλευρά της πλατείας Κλαυθμώνος). Στο μέρος που η ιστορία έχει κατακαθίσει και εμποτίσει τόσο, ώστε κάθε σπιθαμή, κάθε αντικείμενο ή πράγμα έχει να διηγηθεί ένδοξα ή τραγελαφικά, από ένα νέο κράτος, που οπλαρχηγοί και ξένοι αριστοκράτες, προσπαθούσαν αυτοσχέδια να ορίσουν».

 

Θεόδωρος Γκούμας.

 

 

 

Πρόκειται για την οικία του Χιώτη τραπεζίτη: Σταμάτη Δεκόζη-Βούρου (1792 – 1881) , δείγμα της αθηναϊκής αρχιτεκτονικής. Με όλα τα χαρίσματα του ανατέλλοντος ρυθμού, που θα μεσουρανήσει στην πόλη για πάνω από έναν αιώνα. Που θα κληρονομήσει ο δισέγγονος πολιτικός Λάμπρος Ευταξίας (1905-1996) και θα αποφασίσει το 1973 να κάνει εκεί το Μουσείο της Πόλεως των Αθηνών. Περιλαμβάνοντας και το κτίριο αριστερά του Παλατιού, στο νούμερο 5, που είχε χτιστεί μεταγενέστερα το 1859 Από τότε τα δύο αρχιτεκτονήματα ενώνονται με μια στεγασμένη γέφυρα.

 

Στο Παλάτι αυτό, εδώ στην αίθουσα τελετών, σε μια δεξίωση, ο Δημήτριος Πλαπούτας είχε χορέψει τσάμικο προς τιμή του βασιλικού ζεύγους. Ο Θόδωρος Κολοκοτρώνης, γνωρίζοντας ότι ο δυναμικός οπλαρχηγός συνήθιζε να πετάει το τσαρούχι του πάνω στις φούρλες του, τον συμβούλευσε με τη βροντώδη φωνή του: «Σιγά τον πολυέλαιο». Και ευφυής φράση του χρησιμοποιείται έως τις ημέρες μας. Είναι η ίδια αίθουσα που στις 3 Φεβρουαρίου 1843 και σε έναν άλλο χορό, θα παραβρεθεί ο Γέρος του Μοριά. Για τελευταία φορά, αφού επιστρέφοντας σπίτι του, θα ασθενήσει και την επόμενη ημέρα, θα καταλήξει.

 

Μπροστά από το παλιό Παλάτι, η βασίλισσα Αμαλία έφτιαξε τον πρώτο βασιλικό κήπο. Γύρω οργανώθηκε τότε το βασιλικό νομισματοκοπείο και το σφραγιστήριο. Ήταν η απαρχή του Ελληνικού κράτους, και η συμβολή των ευγενών ευρωπαίων ήταν ουσιαστική στην οργάνωση και την λειτουργία. Αλλά και στην διάσωση και την ανάδειξη, σε οτιδήποτε εμπεριείχε αξία από την αρχαιότητα έως το Βυζάντιο. Το μορφωτικό επίπεδο του ελληνικού λαού ήταν πολύ χαμηλό, καθώς και το βιοτικό του, ακόμη και στην πρωτεύουσα.

 

Μέσα στο Παλάτι του Όθωνα, έργα ζωγράφων – κυρίως Ελλήνων, βαρύτιμα έπιπλα που έφερε ο ίδιος και η Αμαλία από το εξωτερικό και πορσελάνες, κρύσταλλα καθώς και ασημικά. Όπως αρμόζουν σε κάθε Παλάτι. Πολλά από τα οποία σώζονται έως σήμερα. Όπως και η μεγαλύτερη ελαιογραφία που υπάρχει σε Ελληνικό Μουσείο. Πρόκειται για ένα καταπληκτικό έργο του 1674 με διαστάσεις: 5,20μ. Χ2,60μ. για το οποίο χρειάστηκε να γκρεμιστεί ολόκληρος τοίχος, προκειμένου να μπει στο ισόγειο του κτιρίου. Έργο του Jacques Carrey (1649-1726). Με τίτλο: «Η επιστροφή του Charles-Marie-François Olier, Marquis de Nointel στην Αθήνα».

 

Το πρώτο Παλάτι των ελληνοπρεπών νιόπαντρων τότε, βασιλέων Όθωνα και Αμαλίας, υπό τον αντιβασιλέα Άρμανσπεργκ, ο οποίος ασκούσε πραγματικά εξουσία, κρίθηκε γρήγορα ως ανεπαρκές. Σχετικά νωρίς έσβησαν εκεί οι πολυέλαιοι και σκεπάστηκαν τα ακριβά έπιπλα. Σιώπησαν τα τσέμπαλα, έκλεισαν τα παντζούρια των παραθύρων. Και οι αίθουσες, όπως η Αίθουσα του Θρόνου, παραδόθηκαν στον χρόνο και την ιστορία. 

 

Από τότε πολύ νερό κύλισε στο αυλάκι, άλλα παλάτια χτίστηκαν. Δημοκρατίες, τρεις τον αριθμό άνθισαν στην πόλη του Περικλή. Ευτυχώς όμως, άνθρωποι σοφοί, διαφύλαξαν το παλιό Παλάτι. Ένα μνημείο συνομήλικο του Κράτους μας και της πόλης των Αθηνών. Στην πλατεία Εθνικής Συμφιλίωσης, όπως ονομάζεται η πλατεία Κλαυθμώνος, από το 1989 και λίγοι το γνωρίζουν.