ΘΕΟΧΑΡΗΣ ΜΕΛΙΣΣΑΡΗΣ - Ο ΔΑΙΜΟΝΙΟΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ & ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΗΣ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΟΣ ΣΤΗΝ ΑΜΦΙΣΣΑ ΤΟΥ 20ου ΑΙΩΝΑ

 ΘΕΟΧΑΡΗΣ ΜΕΛΙΣΣΑΡΗΣ - Ο ΔΑΙΜΟΝΙΟΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ & ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΗΣ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΟΣ ΣΤΗΝ ΑΜΦΙΣΣΑ ΤΟΥ 20ου ΑΙΩΝΑ

Ο Θεοχάρης Μελλισάρης ήταν δημοσιογράφος - εκδότης, στην Άμφισσα του 1923 που με χορηγίες πλουσίων, συνέγραψε και εξέδωσε την πρώτη τοπική Ιστορία.

Την πρώτη ολοκληρωμένη και λεπτομερώς καταγεγραμμένη, από την αρχαιότητα έως τις μέρες του, ιστορία της περιοχής της Φωκίδας, γνωστή ως: «Ιστορία της Αμφίσσης και των πέριξ», σε δύο - δυσεύρετους σήμερα, τόμους.

 

Δημοσιογράφος στην Άμφισσα

Ο Θεοχάρης Μελισσάρης γεννήθηκε το 1859, όπως μαθαίνουμε από τον πρόλογο που κάνει στον πρώτο τόμο της εκπληκτικής ιστορίας του.

Την Ιστορία που τον έκανε γνωστό έως τ
ις μέρες μας, την εξέδωσε διαδοχικά το 1923 και 1924 αρχικά σε φυλλάδια δεκαεξισέλιδα και αργότερα, βιβλιοδετώντας τα, σε δύο τόμους 128 σελίδων ο πρώτος και 120 σελίδων ο δεύτερος.

Μιας ιστορίας εκπληκτικής για το περιεχόμενο των πληροφοριών, που ο ίδιος πριν καταγράψει έχει προηγουμένως διασταυρώσει, σαν δημοσιογράφος που είναι.

Εκπληκτικής επίσης για τον τρόπο που εξιστορεί, με χρονολογική σειρά, με σχόλια για την άγνοια που επιδεικνύει ο πληθυσμός τότε, έναντι της ένδοξης ιστορίας.

Και εκπληκτικής τέλος, για το εγχείρημα της έκδοσης, στερούμενος οικονομικών πόρων και καταφεύγοντας στη χορηγία των πλουσίων συμπολιτών του.

Παράλληλα εξέδιδε την εφημερίδα «ΑΜΦΙΣΣΑ».

 

Επίδοξος εξερευνητής στη Φωκίδα

Όμως ο Θεοχάρης Μελισσάρης κάνει ένα βήμα παραπέρα, ψάχνοντας ο ίδιος σε αρχαίους τόπους. Αναζητά με τη βοήθεια φίλων του τα κρυμμένα μυστικά, της αγαπημένης του πόλης. Της ξακουστής στην αρχαιότητα πόλεως - κράτους, μητρόπολης των Εσπερίων Λοκρών, της Άμφισσας. Ως αποτέλεσμα των κοπιαστικών του ενεργειών είναι η ανακάλυψη αρχαιολογικών σημείων που σήμερα γνωρίζουμε είτε αυτά έχουν ανασκαφεί είτε καρτερούν την σκαπάνη, του μελλοντικού αρχαιολόγου.

Όπως το ζήτημα του που βρίσκεται ο ιππόδρομος των Δελφών και για το οποίο - όπως ανακοίνωσε ο καθηγητής κ. Π. Βαλαβάνης: «Η θέση «Γωνιά», στο δυτικό άκρο του ελαιώνα, περίπου 1,5 χλμ. βορειοανατολικά της Ιτέας, πληροί όλες τις φυσικές προϋποθέσεις ενός ιπποδρόμου και συμφωνεί με τα περιγραφόμενα από τις αρχαίες πηγές δεδομένα. Η λύση φαίνεται ότι βρισκόταν σε ένα βιβλίο του 1923 που είχε γράψει ο δημοσιογράφος και τυπογράφος από την Άμφισσα Θεοχάρης Μελισσάρης. Εκείνος ήταν ο πρώτος που ταύτισε τη θέση του ιπποδρόμου και όχι εγώ».

 

Με χορηγείς Σικελιανό και Πάλμερ

Ο Θεοχάρης Μελισσάρης κατάφερε και εξέδωσε την Ιστορία της Άμφισσας, χάρη στη γενναιόδωρη χορηγία των: Άγγελου Σικελιανού και Εύα Πάλμερ, οι οποίοι όντας στην περιοχή των Δελφών, ενημερώθηκαν για τις εκδοτικές προσπάθειες του Μελισσάρη και τον συνέδραμαν. Το 1918 του χαρίζουν μια ολοκαίνουρια τυπογραφική μηχανή HOPKINSON

& COPE 1886 H μηχανή αυτή, στην οποία ο Μελισσάρης τύπωνε και την εφημερίδα του ΑΜΦΙΣΣΑ θα πωληθεί, χρόνια μετά στον Ανδρέα Γιδόγιαννο εκδότη της εφημερίδας ΦΩΚΙΣ

Η ιστορική εκτυπωτική μηχανή θα εργαστεί έως το 1970 αφού ταξιδέψει ως λεία των ανταρτών από την Άμφισσα στο Λιδωρίκι όπου μετά το τέλος του Εμφυλίου Πολέμου θα θαφτεί - κυριολεκτικά, στο νεκροταφείο. Από εκεί θα την επαναφέρει στην Άμφισσα ο Ευθύμιος Κουλοβατιανός. Από τον Α. Γιδόγιαννο θα περιέλθει στην ιδιοκτησία του Σπύρου Τζαμτζή και θα είναι η κόρη του Φρόλυ Τζαμτζή αυτή που τελικά δωρίζει το πιεστήριο, το 1983 στο Λαογραφικό Μουσείο Φωκίδας.

 

Συνομιλητής της Ιστορίας της Άμφισσας

Ο Θεοχάρης Μελισσάρης πέθανε στην Άμφισσα το 1930 στην πόλη που κυριολεκτικά λάτρεψε. Είχε νυμφευτεί και αποκτήσει τρία παιδιά. Την πρωτότοκη κόρη του δε, την ονόμασε Άμφισσα. Ο Δήμος της Άμφισσας τον τίμησε μεταγενέστερα, δίνοντας το ονομά του σε δρόμο της πόλης.

Χαρακτηριστικό έως σήμερα είναι το αναπάντητο ερώτημα που απευθύνει, μέσα από την Ιστορία του, προς τις μελλοντικές γενιές: «Που είναι οι νεκροπόλεις της Αρχαίας Άμφισσας; Που είναι τα περικαλή μνημεία της; Η επιφανής αγορά της; Που είναι τα αγάλματα της Αθηνάς και της Αρτέμιδας; Που είναι οι ναοί, οι βωμοί και τα λοιπά δημόσια οικοδομήματα…;»